*Του Λάζαρου Μαύρου Πανίκος Δημητρίου & διαιώνιση των Βάσεων Π Α Ρ Α Σ Κ Ε Υ Η 17 Ιανουαρίου 1975: Νεκρός από βρετανικό τεθωρακισμένο στην πύλη της Βάσης Ακρωτηρίου ο 18χρονος μαθητής Στ΄ Λανιτείου, Πανίκος Δημητρίου. Εκτοπισμένος απ’ τον τουρκοκρατούμενο, πέντε ήδη μήνες τότε, Άγιο Μέμνονα Αμμοχώστου. Το τεθωρακισμένο είχε ορμήσει εναντίον άοπλων Ελλήνων
Σήμερα συμπληρώνονται 64 χρόνια από το δημοψήφισμα που διενεργήθηκε από την εκκλησία της Κύπρου και με το οποίο ο Κυπριακός λαός , «αφού είδε κι αποείδε με τις ξένες πρεσβείες», διατράνωσε την θέληση του για την ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα. To δημοψήφισμα που έγινε σε δύο φάσεις στις 15 και 22 Ιανουαρίου
O συναγωνιστής Νικόλας Αντωνίου είναι ο νικητής του διαγωνισμού “Νόστος Κατεχομένων” του Πανεπιστημίου Κύπρου αφού έλαβε την πρώτη θέση! Επίσης από 73 υποψηφίους, συναγωνιστές κατέλαβαν την 3η και 5η θέση στο διαγωνισμό! Με λίγα λόγια στην πρώτη 5αδα του διαγωνισμού τρεις θέσεις ανήκουν σε μέλη της Α.Φ.Ε! Συγχαρητήρια για ακόμη μια φορά στον συναγωνιστή Νικόλα!
Η 6η Απριλίου 1941 είναι δυστυχώς μια ξεχασμένη μέρα στο χρονοντούλαπο της ελληνικής ιστορίας, η οποία όμως θα έπρεπε να τιμάται ισότιμα με την 28η Οκτωβρίου 1940 απ’ όλο τον Ελληνισμό, ως η μέρα του δεύτερου ΟΧΙ και της ηρωικής αντίστασης των Ελλήνων απέναντι στην γερμανική εισβολή. Εκείνο το πρωινό, ο διάδοχος του Ιωάννη Μεταξά
Του Λάζαρου Μαύρου, από τη στήλη “Ειρήσθω” στη Σημερινή, 1 Απριλίου 2013 Ε.Ο.Κ.Α. είναι η τελευταία στην χρονολογική σειρά, εσαεί ανεξάντλητη πηγή, η οποία αρδεύει αενάως, διαρκές μυστικό θαύμα, την υπέρτατη δύναμη του ελληνικού έθνους για την επόμενη, οψέποτε την θελήσει, απελευθερωτική του ανάσταση. Την υπέρτατη δύναμη της ψυχής και της σοφίας, για «να πάρει μιαν ανηφοριά,
Δυστυχώς, το 2013 βρίσκει την Πατρίδα μας και το λαό της σχεδόν κατακερματισμένο. Η οικονομική κρίση δεν κτυπά, απλά, πλέον, την πόρτα μας, αλλά έχει εισχωρήσει για τα καλά στην κοινωνία μας. Γεγονός που πλήττει το λαό μας, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ψυχολογικά. Ωστόσο, ως λαός, ανέκαθεν είχαμε αξιοπρέπεια, φιλότιμο και χαρακτηριζόμασταν από περισσό
15 Ιανουαρίου 1950 η Εκκλησία της Κύπρου διοργανώνει του περίφημο Ενωτικό Δημοψήφισμα και καλεί τον Λαό της Κύπρου να υπογράψει για την Ένωση της Κύπρου με την Μητροπολιτική Ελλάδα. Ο πόθος των Ελλήνων της Κύπρου για την Ένωση ξεκινά από πολύ πιο παλιά και εκδηλώνεται μαζικά για πρώτη φορά από τα Οκτωβριανά του 1931 όταν
Του Λάζαρου Μαύρου – Σημερινή, 21 Οκτωβρίου 2012 Ε Α Ν ΔΕΝ ενδιατρίψεις προσεκτικά με ερευνητικό οίστρο πώς και γιατί εκατοντάδες Κύπριοι απ’ την υπόδουλη στους Εγγλέζους μεγαλόνησο, περιφρονώντας τις απαγορεύσεις του Άγγλου κυβερνήτη, έσπευσαν πριν ακριβώς από 100 χρόνια εθελοντές στον Ελληνικό Στρατό για τους Βαλκανικούς Απελευθερωτικούς Πολέμους του 1912 -1913 και πολλοί θυσιάστηκαν
Η Ανεξάρτητη Φοιτητική ΈΠΑΛξη Πανεπιστημίου Κύπρου σας προσκαλεί σε εκδήλωση με θέμα: “Αγνοημένοι Αγνοούμενοι“, σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από το, εν πολλοίς, παραμελημένο θέμα των αγνοουμένων μας. Τρίτη, 09 Οκτωβρίου 2012, Αίθουσα Ε010, Κεντρικά Κτήρια Πανεπιστημίου Κύπρου. Ώρα 19:30. Ομιλητές: -Κώστας Δράκος: Πρόεδρος Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού -Σίμος Αγγελίδης: Νομικός Συντονίζει ο δημοσιογράφος
Ξεχωριστό ήταν εκείνο το ξύπνημα της 21ης Σεπτεμβρίου του 1956. Ο ήλιος ήταν πιο φωτεινός από κάθε άλλο πρωινό. Άλλοι τρεις νέοι είχαν γίνει λαμπάδες στο βωμό της απελευθέρωσης της πατρίδας μας από τον Άγγλο κατακτητή. Ο 24χρονος Στέλιος Μαυρομμάτης, ο 22χρονος Μιχαήλ Κουτσόφτας και 22χρονος, πατέρας τριών παιδιών Ανδρέας Παναγίδης, έγραψαν με χρυσά γράμματα τα ονόματα τους στο πάνθεο των ηρωομαρτύρων αυτού του νησιού, προσφέροντας τη ζωή τους, για τον ανεκπλήρωτο πόθο του Ελληνισμού του νησιού. Την ΕΝΩΣΗ μετά της ΜΗΤΡΟΣ πατρίδος.
Όπως όλοι οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ιδιαίτερα όσοι γνώρισαν τον θάνατο μέσω της αγχόνης, έτσι και οι τρείς αυτοί ήρωες, αντιμετώπισαν τον θάνατο τους με ψυχραιμία, ανδρεία και περηφάνια. Ψυχραιμία που πήγαζε από την τεράστια πίστη που είχαν και οι τρεις στον Θεό. Ανδρεία για τα ιδανικά και τον σκοπό της ΕΟΚΑ που υπηρετούσαν και Περηφάνια για τα ονόματα, που θα άφηναν πίσω για τις οικογένειες τους.
Χαρακτηριστικό της ψυχραιμίας που επέδειξαν, το αναλυτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας “Φιλελεύθερος” που παρακολούθησε από κοντά τις τελευταίες ώρες των μελλοθανάτων. Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι αγωνιστές είπαν «ότι αντιμετωπίζουν με μεγάλην αταραξίαν την επικειμένην εκτέλεσίν των. Στο κάτω-κάτω, προσέθεσαν, κάθε άνθρωπος οφείλει την ψυχήν του εις τον Θεόν. Ο Παναγίδης ανεφέρθη με συγκίνησιν διά την σύζυγόν του και τα τέκνα του. Συναισθάνομαι πλήρως, είπεν, ότι είμαι οικογενειάρχης με σύζυγον και τρία ανήλικα παιδιά, τα οποία εγκαταλείπω τελείως απροστάτευτα και άνευ περιουσίας. Αλλά βαδίζω προς τον θάνατον βέβαιος ότι τόσον οι συγγενείς όσον και οι φίλοι μου και εν γένει οι συμπατριώται μου θα τα φροντίσουν….» (Βλ. «Ο Φιλελεύθερος», 20.9.1956).