Στην Κύπρο ξέρουμε καλά τι σημαίνει προσφυγιά. Τη ζούμε καθημερινά. Το χειρότερο όμως είναι ότι είμαστε πρόσφυγες μέσα στην ίδια μας την πατρίδα. Γι” αυτό μπορούμε, καλύτερα ίσως από κάθε κομμάτι του Ελληνισμού, να καταλάβουμε τον πόνο του ξεριζωμού του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού. Η 19η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των
Η 6η Απριλίου 1941 είναι δυστυχώς μια ξεχασμένη μέρα στο χρονοντούλαπο της ελληνικής ιστορίας, η οποία όμως θα έπρεπε να τιμάται ισότιμα με την 28η Οκτωβρίου 1940 απ’ όλο τον Ελληνισμό, ως η μέρα του δεύτερου ΟΧΙ και της ηρωικής αντίστασης των Ελλήνων απέναντι στην γερμανική εισβολή. Εκείνο το πρωινό, ο διάδοχος του Ιωάννη Μεταξά,
Ξημερώματα 1ης Απριλίου 1955. Εκρήξεις σε όλη την Κύπρο. Οι εκρήξεις ετούτες εσήμαναν ένα άλλο ξημέρωμα. Το ξημέρωμα μιας νέας εποχής για τον Κύπριο. Ήταν το ξημέρωμα που θα έφερνε έναν νέον ήλιο, έναν ήλιο που θα μεσουρανούσε πάνω από την Κύπρο για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια στην Κύπρο δεν
Στις 19 Ιουνίου 1821, έφτασε με 3 πλοία ο πυρπολητής Κωσταντίνος Κανάρης που αποβιβάστηκε στην Ασπρόβρυση της Λαπήθου. Ο Κανάρης ήλθε με έγγραφα της Φιλικής Εταιρείας.Έγινε δεκτός με ζητωκραυγές από τους Έλληνες της περιοχής που τον βοήθησαν όπως μπορούσαν. Φαίνεται ότι ο Κανάρης φεύγοντας πήρε μαζί του,τους Κυπρίους που σχημάτισαν τη «Φάλαγγα των Κυπρίων». Η
Γεια σας παλιοί συμμαθηταί! Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει έναν χαμένο αδελφό, έναν παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά, ας πάρει μονοπάτια να βρεί τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά… 5 Δεκεμβρίου 1955 Μ’ αυτά τα λόγια, ο μαθητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης, αποχαιρετούσε τους φίλους και συμμαθητές
Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η, ΤΡΕΙΣ Μαρτίου 1957, στα βουνά του Μαχαιρά, τα βρετανικά στρατεύματα στην αγγλοκρατούμενη από το 1878 Κύπρο, μετά από 10ωρη ανεπιτυχή μάχη και ανταλλαγή πυρών με τον περικυκλωμένο και ταμπουρωμένο στο προδομένο Κρησφύγετό του Γρηγόρη Αυξεντίου, μπροστά στους φακούς των δημοσιογράφων που οι ίδιοι κουβάλησαν εκεί για ν’ απαθανατίσουν και
Σαν σήμερα στις 7 Φεβρουαρίου του 1956, o 18χρονος σημαιοφόρος της ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ), πρωτοστάτης των μαχητικών διαδηλώσεων στην Αμμόχωστο, Πετράκης Γιάλλουρος, μετά από σφαίρα που δέχτηκε στην καρδία από Άγγλο στρατιώτη, έπεσε νεκρός, ποτίζοντας με το αίμα του την μαρτυρική μας πατρίδα. Ο Πέτρος, γιος του Ζαχαρία και της Αννεζούς από το Ριζοκάρπασο,
Τον Ιανουάριο του 1996, ένα χρόνο περίπου μετά από μικροεπεισόδια που έλαβαν χώρα στις περιοχές Λέσβου, Καλύμνου και Ιμίων, κατά τα οποία τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη εισέβαλαν στα ελληνικά χωρικά ύδατα και ενεπλάκησαν με ελληνικά μαχητικά, ο δήμαρχος της Καλύμνου, κ.Δημήτρης Διακομιχάλης, έφτασε σε μια από τις βραχονησίδες και ύψωσε στις 25 Ιανουαρίου την ελληνική σημαία.
Τοιχογραφία από καλλιτέχνες του Μπόγκσαϊντ που απεικονίζει αυτούς που σκοτώθηκαν από το Βρετανικό Στρατό κατά την Ματωμένη Κυριακή Η Ματωμένη Κυριακή (ιρλ.: Domhnach Na Fola), είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα γεγονός που έλαβε χώρα στο Ντέρρυ της Βόρειας Ιρλανδίας, στις 30 Ιανουαρίου 1972. Σε μια πορεία διαμαρτυρίας που οργανώθηκε από την Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της Βόρειας Ιρλανδίας,
Ο Γεώργιος Γρίβας – Διγενής γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1897 στη Χρυσαλινιώτισσα στη Λευκωσία και τα νεανικά του χρόνια τα έζησε με την οικογένειά του στο Τρίκωμο. Μετά την αποφοίτησή του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1915, πήρε την απόφαση να γίνει αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Το 1916, μετά από εξετάσεις, γράφτηκε στη Σχολή Ευελπίδων.