Η Εθνεγερσία του 1821 απέναντι στην ισχυρή Οθωμανική αυτοκρατορία έγινε σχεδόν 4οο χρόνια μετά την άλωση της πρωτεύουσας του εξελληνισμένου Βυζαντινού κράτους, της Κωνσταντινούπολης. Με σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος», οι Έλληνες επαναστάτησαν με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού εθνικού κράτους. Η προπαρασκευή για την επανάσταση είχε γίνει τουλάχιστον απο το 1814, όταν στην Οδησσό
Γεννήθηκε κατά σάρκα στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, στο χωριό Ευρύχου. Φοίτησε για τρία χρόνια στο Γυμνάσιο Νεαπόλεως, στη Λευκωσία και στη συνέχεια στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, απ’όπου αποφοίτησε το 1975. Το 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Θεόφιλος μαθητής του Λυκείου ακόμη, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του και μαζί με άλλους 200.000 Έλληνες της
Γεια σας παλιοί συμμαθηταί! Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει έναν χαμένο αδελφό, έναν παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά, ας πάρει μονοπάτια να βρεί τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά… 5 Δεκεμβρίου 1955 Μ’ αυτά τα λόγια, ο μαθητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης, αποχαιρετούσε τους φίλους και συμμαθητές
Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η, ΤΡΕΙΣ Μαρτίου 1957, στα βουνά του Μαχαιρά, τα βρετανικά στρατεύματα στην αγγλοκρατούμενη από το 1878 Κύπρο, μετά από 10ωρη ανεπιτυχή μάχη και ανταλλαγή πυρών με τον περικυκλωμένο και ταμπουρωμένο στο προδομένο Κρησφύγετό του Γρηγόρη Αυξεντίου, μπροστά στους φακούς των δημοσιογράφων που οι ίδιοι κουβάλησαν εκεί για ν’ απαθανατίσουν και
15 Ιανουαρίου 1950 η Εκκλησία της Κύπρου διοργανώνει του περίφημο Ενωτικό Δημοψήφισμα και καλεί τον Λαό της Κύπρου να υπογράψει για την Ένωση της Κύπρου με την Μητροπολιτική Ελλάδα. Ο πόθος των Ελλήνων της Κύπρου για την Ένωση ξεκινά από πολύ πιο παλιά και εκδηλώνεται μαζικά για πρώτη φορά από τα Οκτωβριανά του 1931 όταν
Η εξέγερση των Οκτωβριανών του 1931 ήταν μια αυθόρμητη, επαναστατική, μαζική αντίσταση του λαού στην κοινωνική αδικία και την πολιτική τυραννία της βρετανικής αποικιοκρατίας. Απροετοίμαστη, ανοργάνωτη. Ήταν μια καθαρά λαϊκή υπόθεση. Μια παλληκαριά του ανώνυμου πλήθους. Η λεβεντιά μιας τρικυμισμένης λαοθάλασσας με δική της βούληση. Δική της συνείδηση. Δική της ανεπηρέαστη απόφαση επιλογής μορφών δράσης
Ξεχωριστό ήταν εκείνο το ξύπνημα της 21ης Σεπτεμβρίου του 1956. Ο ήλιος ήταν πιο φωτεινός από κάθε άλλο πρωινό. Άλλοι τρεις νέοι είχαν γίνει λαμπάδες στο βωμό της απελευθέρωσης της πατρίδας μας από τον Άγγλο κατακτητή. Ο 24χρονος Στέλιος Μαυρομμάτης, ο 22χρονος Μιχαήλ Κουτσόφτας και 22χρονος, πατέρας τριών παιδιών Ανδρέας Παναγίδης, έγραψαν με χρυσά γράμματα
Συμπληρώνονται σήμερα 3 χρόνια απο εκείνο το μαύρο χάραμα της 11ης Ιουλίου 2011. Εκείνης της αποφράδας μέρας που βύθιστηκε στο πένθος και την οργή ολόκληρος ο κυπριακός λαός. Ήταν 5:30 το πρωί, όταν η φονική έκρηξη στο Μαρί, ταρακούνησε ολόκληρη την περιοχή. Σκόρπισε τον θάνατο σε 13 παλληκάρια, βούλιαξε τις οικογένειες τους στον πόνο, τη
Οι επαναστατικές προκηρύξεις τις οποίες μετέφερε στην Κύπρο ο αρχιμανδρίτης Θεοφύλακτος Θησέας, υπήρξαν, όπως γράφουν οι ιστορικοί, η αφορμή για τις σφαγές που ακολούθησαν. Στο σχετικό φιρμάνι του σουλτάνου δινόταν η έγκριση για την εκτέλεση 486 προσώπων, κληρικών και λαϊκών. Οι εκτελέσεις ξεκίνησαν στις εννέα Ιουλίου, ημέρα Σάββατο, με την καρατόμηση των μητροπολιτών Πάφου, Κιτίου,
Ήμουν παιδάκι τεσσάρων χρόνων με τα σχισμένα κοντοπαντέλονα, αλλά την ημέρα εκείνη κάτι ήταν διαφορετικό στο χωριό μου τον Κοντεμένο. Τους έβλεπα όλους να κλαίνε, να τρέχουν πάνω κάτω σαν τρελοί, θυμάμαι που ρωτούσα τη μητέρα μου, «γιατί κλαίνε όλοι στο χωριό;» χωρίς να παίρνω απάντηση. Άλλωστε, τι να μούλεγαν σε τέτοια ηλικία και να καταλάβαινα;