Το πρωινό της 1ης Απριλίου του ΄55 ήταν διαφορετικό. Οι πρώτες ανατινάξεις των ανταρτών της ΕΟΚΑ σηματοδοτούσαν μια νέα πορεία. Χωρίς συμβιβασμούς και μικροπολιτικά παιχνίδια. ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ!

Η Ε.Ο.Κ.Α είναι ότι πιο αγνό και συνάμα μαχητικό έχει να επιδείξει η ιστορία αυτής της Νοτιοανατολικής εσχατιάς του Ελληνισμού. Ε ναι λοιπόν, ο Κυπριακός Ελληνισμός αντιμετώπισε κατάμματα την Βρετανική Αυτοκρατορία. Τα νιάτα στο αντάρτικο, οι μαθητές στις διαδηλώσεις, ο κόσμος να κρύβει τους αγωνιστές σπίτι του και η πολεμική μηχανή της Βρετανικής αυτορκατορίας αντιδρά σπασμωδικά, μιμείται πιστά το φάντασμα το Ναζισμού που πολέμησε μόλις μια δεκαετία πριν. Και η ΕΟΚΑ έμεινε αήττητη, με τους Βρετανούς να αναγκάζονται να δώσουν έστω μια κολοβή ανεξαρτησία και την σκυτάλη να περνά πλέον σε εμάς, η ΕΝΩΣΙΣ είναι ο φάρος και ο στόχος.

Μαχαιράς, Λιοπέτρι, Δίκωμο, Ευρύχου, Διγενής, Αυξεντίου, Μάτσης, Δράκος, Παλληκαρίδης, Πίττας. Ο αγώνας, οι μάχες και οι θυσίες σημάδεψαν για πάντα τον τόπο μας και τις συνειδήσεις μας. Ο πήχης της λεβεντιάς που μας έθεσαν τα παλληκάρια του Διγενή είναι μεγάλος, αλλά μόνο αν τον υπερβούμε θα τους τιμήσουμε πραγματικά. Η ΕΟΚΑ έδειξε σε όλο τον κόσμο πως οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι. Πως ούτε η αλαζονεία της πιο δυνατής αυτοκρατορίας δεν μπορεί να λυγίσει την αξιοπρέπεια της νιότης που πιστεύει σε ιδανικά και πολεμά για την ελευθερία. Ο τόπος μας είναι ακόμα σκλαβωμένος, ο όρκος της ΕΟΚΑ ακόμα ισχύει.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ – ΕΝΩΣΗ