Δεν θα μπορούσε να αφήσουμε ασχολίαστες τις δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Δ Νίκου Αναστασιάδη αναφορικά με το Κυπριακό: «Επιδιώκουμε το ωφέλιμο και όχι το αρεστό», δηλώσεις που έγιναν στα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του ήρωα Αντώνη Αντωνίου*, στο Πελένδρι. Πολλές φορές κατηγορηθήκαμε για αερολογίες και για την εμμονή μας σε θέσεις «μη ρεαλιστικές». Πραγματικά αποτελεί άξιο απορίας ποιοι όντως δεν είναι ξεκάθαροι ως προς τις θέσεις τους και ακόμη περισσότερο ποιοι είναι οι ρεαλιστές και ποιοι όχι. Αρχικά να σημειώσουμε πως έχει καταντήσει κουραστικό να γίνονται αναφορές για δίκαιη – βιώσιμη λύση του Κυπριακού, με πλήρη εφαρμογή των βασικών αρχών των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Ενωμένης Ευρώπης από πρόσωπα υπερασπιστές του Σχεδίου Ανάν και της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο πως η ΔΔΟ, σε οποιαδήποτε μορφή όπως αυτή του Σχεδίου Αναν, δεν μπορεί να ευθυγραμμιστεί με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις εθνικές και ατομικές ελευθερίες. Αντιθέτως, ταυτίζεται πλήρως με την καταπάτησή τους δημιουργώντας μάλιστα τέτοιο προηγούμενου στο ευρωπαϊκό δίκαιο και κεκτημένο που δημιουργεί ερωτήματα ως προς την ανοχή των Ευρωπαίων σε ένα κράτος – μόρφωμα στο οποίο κυριαρχεί μια μειονότητα. Πολλάκις έχουμε αναφέρει πως μια μορφή λύσης ΔΔΟ είναι εξ ορισμού και εκ των πραγμάτων επικίνδυνη. Όταν αναφέρεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο ωφέλιμο σε ποιο επακριβώς αναφέρεται; Γιατί ωφέλιμο στην περίπτωση της πατρίδας μας θα αποτελούσε μια λύση βιώσιμη στο χρόνο, η οποία θα ικανοποιεί τις βασικές αρχές της Δημοκρατίας (ένα άτομο μια ψήφος), της Ελευθερίας (δικαίωμα ελεύθερης διακίνησης), της Δικαιοσύνης (επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους και τερματισμό του εγκλήματος του εποικισμού) και της Εθνικής Κυριαρχίας.
Αυτές οι αρχές αποτελούν για εμάς φάρο και οδηγό, γεγονός που μας καθιστά ως αντι- ομοσπονδιακούς πιο ρεαλιστές και σίγουρα, καθόλου επικίνδυνους για την επιβίωση του Ελληνισμού στο νησί μας. Ο βίος όμως και η δράση των εκάστοτε πολιτικών και του ίδιου του ΠτΔ δεν δείχνουν να προσανατολίζονται προς αυτήν την κατεύθυνση.
Τραγικά επικίνδυνη όμως ήταν και η δήλωση πως «μία λύση του Κυπριακού θα μπορούσε να βοηθήσει και στο ξεπέρασμα της σημερινής οικονομικής κρίσης». Όταν εμείς οι ίδιοι σχίζουμε τα ιμάτιά μας, προσπαθώντας να κάνουμε ξεκάθαρο στην διεθνή διπλωματία πως η οικονομική κρίση και το Κυπριακό είναι δυο εντελώς διαφορετικά ζητήματα και πως σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να δεχθούμε οποιαδήποτε διασύνδεση της λύσης του Κυπριακού με οικονομικά ανταλλάγματα, έρχεται ο αρχηγός του κράτους να αφήσει παραθυράκια.
Εξίσου προκλητική δήλωση ήταν και η εξής: «Σε αυτήν την προσπάθεια, απαραίτητη είναι η συνεργασία της Τουρκίας». Τέτοιες αναφορές μόνο εθνικά επικίνδυνες και επιζήμιες μπορεί να είναι. Ο προσανατολισμός μας θα έπρεπε να είναι, σε διπλωματικό επίπεδο τουλάχιστον, να αγωνιζόμαστε να γίνει ξεκάθαρο και πασιφανές πως η Τουρκία είναι ο ένοχος, αυτός που θα πρέπει να καθίσει στο σκαμνί και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πρεσβευτή καλής θελήσεως, όπως δυστυχώς παρουσιάζεται. Όλες αυτές οι αναφορές μόνο εθνικά επιζήμιες μπορούν να χαρακτηριστούν. Για ακόμη μια φορά, δυστυχώς, αποδεικνύεται πως η πολιτική μας ηγεσία κινείται σε επικίνδυνα μονοπάτια. Χρέος μας η αφύπνιση και η δράση. Επιβάλλεται να σηκωθούμε από το λήθαργό μας και με ανοικτά μυαλά να χαράξουμε τον δρόμο προς την ελευθερία της πατρίδας, της κοινωνίας και του εαυτού μας. Όσο μένουμε έρμαιο όλων αυτών που μας έχουν φέρει εδώ σήμερα, απλά θα μείνουμε βουβοί θεατές στην δική μας κηδεία.
*Ο Αντώνης Αντωνίου ήταν ανθυπολοχαγός της 33ης Μοίρας Καταδρομών. Στις 20 Ιουλίου 1974 βρέθηκε να υπεραμύνεται του πάτριου εδάφους στη φλεγόμενη περιοχή της τουρκικής απόβασης, στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας. Στις 22 Ιουλίου, θεάθηκε για τελευταία φορά να πολεμά με την ομάδα του, Τον Φεβρουάριο του 2010, τα οστά του βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο δίπλα στο γήπεδο του Γυμναστικού Συλλόγου «Πράξανδρος», στην κατεχόμενη Κερύνεια.