Tιμή τους αξίζει για ότι έκαναν για εμάς. Ας τους την παραχωρήσουμε βάζοντας μία γαλανόλευκη σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού μας, σε πείσμα όσων μας θέλουν προσκυνημένους και αποκλεισμένους από την ιστορία μας.
Όλοι οι Έλληνες, άλλοι φτωχοί και ρακένδυτοι και άλλοι πλούσιοι και επιφανείς, ρίχτηκαν στον ωραίο αγώνα για τη λευτεριά του Ελληνικού έθνους. Ο καθένας όπως μπορούσε. Απέναντί τους, ο αιμοδιψής Tούρκος τύραννος που για 4 αιώνες καταρράκωνε την αξιοπρέπειά του Έλληνα. Του Έλληνος ο τράχηλος όμως, ζυγόν δεν υπομένει και αποφάσισε ο ραγιάς να πάρει την τύχη του στα χέρια του. Γιατί συνειδητοποίησε ότι η λευτεριά δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται με αίμα και θυσίες. Δεν φοβήθηκε ούτε 400 χρόνων «τετελεσμένα» ούτε ότι ο Tούρκος ήταν απείρως πιο δυνατός και καλύτερα εξοπλισμένος (1 Έλληνας προς 37 καλά εξοπλισμένους και εκπαιδευμένους Τούρκους ). Έβαλε τον σταυρό του και ξεκίνησε…
Για την απόφαση των Ελλήνων να απελευθερωθούν, ο Κολοκοτρώνης εξομολογείται:
Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε την επανάσταση δεν συλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχουμε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι βαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε : «Που πάτε ωρέ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα και με το τίποτα», αλλά ως μια βροχή έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας και όλοι και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι μικροί και μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση».