Το τελευταίο διάστημα έχει αναπτυχθεί ένα επικίνδυνο όργιο ψιθυρολογίας, το οποίο τεχνηέντως προωθείται από την πολιτική ηγεσία του τόπου προς τον λαό, για το θέμα της επιστροφής της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της. Η όποια προ-συμφωνία υπάρχει μεταξύ κυπριακής κυβέρνησης, κατοχικού καθεστώτος και ΟΗΕ βρίσκεται στο ημίφως της αλήθειας και στο μισοσκόταδο του ψεύδους.
Το ενδεχόμενο επιστροφής της πόλης, έστω και υπό τον έλεγχο του ΟΗΕ ή της ΕΕ, χωρίς ανταλλάγματα προς την Τουρκία, αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός για την ελληνική πλευρά, αφού η κατοχική δύναμη δεν θα δεχθεί να μην αποκομίσει κάποιο πολιτικό και διπλωματικό όφελος. Άλλωστε η κατάληψη της πόλης τον Αύγουστο του 1974 έγινε ούτως ώστε να χρησιμοποιηθεί στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων όχι ως δώρο αλλά ως αντάλλαγμα από την κατοχική Τουρκία.
Το αντάλλαγμα που θα επιδιώξει η Τουρκία θα είναι η αναγνώριση του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου ως διεθνούς αερολιμένα. Έτσι, αυτόματα η Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος παραδίδει εθελούσια μέρος της κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας και της διεθνούς αναγνώρισής της στο, για 39 ολόκληρα χρόνια αποκαλούμενο, ψευδοκράτος το οποίο ντε φάκτο θα αναγνωρισθεί. Παράλληλα, σε συνδυασμό με την ασαφή διευθέτηση για διοίκηση του λιμανιού της Αμμοχώστου, οι κατοχικές αρχές θα έχουν υπό τον πλήρη έλεγχό τους δύο νευραλγικά σημεία για την ανάπτυξη της οικονομίας του νησιού τα οποία θα χρησιμοποιήσουν προς ίδιον όφελος.
Στην οικονομική κρίση και δυσμενή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κυπριακός λαός, στοχεύουν τόσο ο ΟΗΕ και η ΕΕ, όσο και η ίδια η κυπριακή κυβέρνηση. Με μοχλό πίεσης την οικονομία, θα προωθηθεί η αναίμακτη συμφωνία για επιστροφή της Αμμοχώστου με παράλληλη αναγνώριση του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου, η οποία θα παρουσιαστεί ως διπλωματική νίκη από την κυβέρνηση Αναστασιάδη. Έτσι η αναγνώριση του ψευδοκράτους από την ίδια την Κυπριακή Δημοκρατία θα πέσει στα μαλακά, ελέω της πολυαναμενόμενης οικονομικής ανάπτυξης που θα επιφέρει η συμφωνία. Οι αντιστάσεις του προέδρου της Δημοκρατίας είναι σχεδόν ανύπαρκτες όπως ο ίδιος μας απέδειξε με το κούρεμα των καταθέσεων και τη διάλυση του τραπεζικού μας τομέα. Δεν θα διστάσει να πράξει το ίδιο και στο Κυπριακό.
Ως Ανεξάρτητη Φοιτητική ΈΠΑΛξη, τονίζουμε ότι είναι αδιανόητο να παραχωρηθούν ανταλλάγματα για την επιστροφή μιας πόλης που κατελήφθη παράνομα από τους εισβολείς. Θεωρούμε, επίσης, επιβεβλημένη τη συλλογική δράση των προσφύγων, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας, χωρίς διαβαθμίσεις της ταυτότητας του πρόσφυγα. Και τονίζουμε για ακόμα μια φορά: Μέχρι την τελική δικαίωση είμαστε όλοι πρόσφυγες! Κανένας τόπος, κανένας πρόσφυγας, δεν αξίζει περισσότερο από όλους μαζί.
Αντί λοιπόν να προωθείται η λύση της αυτοκτονίας με την «Αμμοχωστοποίηση» του Κυπριακού, ήρθε ο καιρός να θέσουμε ως κόκκινη γραμμή την «Κερυνειοποίησή» του. Ας διατυμπανίσουμε σε όλους ότι δεν δεχόμαστε καμία λύση η οποία δεν θα προνοεί επιστροφή της Κερύνειας, της τελευταίας βόρειας ακτής της πατρίδας μας. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να αποκαταστήσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια και να συγκροτήσουμε την πραγματική στρατηγική της απελευθέρωσης. Συμπληρώνουμε, λοιπόν: Μέχρι την τελική δικαίωση είμαστε όλοι πρόσφυγες, μέχρι την απελευθέρωση είμαστε όλοι Κερυνειώτες!