Η 6η Απριλίου 1941 είναι δυστυχώς μια ξεχασμένη μέρα στο χρονοντούλαπο της ελληνικής ιστορίας, η οποία όμως θα έπρεπε να τιμάται ισότιμα με την 28η Οκτωβρίου 1940 απ’ όλο τον Ελληνισμό, ως η μέρα του δεύτερου ΟΧΙ και της ηρωικής αντίστασης των Ελλήνων απέναντι στην γερμανική εισβολή. Εκείνο το πρωινό, ο διάδοχος του Ιωάννη Μεταξά Αλέξανδρος Κορυζής αντέταξε το δεύτερο ΟΧΙ στον πρεσβευτή της Γερμανίας πρίγκιπα Έρμπαχ ο οποίος του παρέδωσε διακοίνωση με την οποία απαιτούσε, να επιτραπεί στα γερμανικά στρατεύματα να μπουν στο ελληνικό έδαφος. Αίτημα τους ήταν η αντιμετώπιση της Αγγλίας η οποία είχε σπεύσει να βοηθήσει την Ελλάδα, με 62.000 άνδρες και μεγάλη αεροπορική δύναμη.

Οι υπερασπιστές των 21 οχυρών της «γραμμής Μεταξά» αμύνθηκαν σθεναρά, απόδειξη τούτου είναι οι σημαντικές απώλειες των εχθρικών δυνάμεων κατά τη πρώτη μέρα της εισβολής και η ανικανότητα τους να καταλάβουν οποιοδήποτε οχυρό. Ο ελληνικός στρατός κάμφθηκε μόνο όταν οι γερμανικές μεραρχίες παρέκαμψαν την «γραμμή Μεταξά» και μπήκαν στην Ελλάδα από τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα.

Οι απώλειες εκατέρωθεν δείχνουν από μόνες τους το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής. Από ελληνικής πλευράς οι νεκροί και οι τραυματίες έφτασαν τους 1.000, ενώ από γερμανικής πλευράς οι νεκροί και τραυματίες έφθασαν τους 2689 μαζί με 170 αγνοούμενους.

Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που είχε το θάρρος, την πίστη και την αξιοπρέπεια να αντισταθεί στην χιτλερική Γερμανία και να υπερασπίσει την εθνική της ανεξαρτησία, την στιγμή που όλες οι χώρες της Βόρειας, Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης είχαν παραδοθεί άνευ όρων. Η 6η Απριλίου 1941 θα πρέπει να μας γεμίζει με ντροπή και ενοχές για το ότι είμαστε ανάξιοι απόγονοι εκείνων των ωραίων Ελλήνων που μάχονταν για υπέρτατες αξίες και ιδανικά, ενώ εμείς είμαστε άθλιοι παρατρεχάμενοι επαίτες των διεθνών οργανισμών.

Aνδρέας Χριστοφή
ΔΙΕΟΣ   1ο