Ανήμερα της γιορτής της μητέρας δεν μπορούμε να μην στραφούμε προς την αιώνια Μάνα μας που υποφέρει. Οι εχθροί της εποφθαλμιούν και βάλλουν από παντού. Όπως και να ‘ναι όμως, είναι Μάνα μας και καλύτερα στην αγκάλη μιας κουρελιάρας μάνας παρά ορφανοί και χαμένοι.

Μαζί μας στρέφουν το βλέμμα τους σε ‘σένα Μάνα, γενιές γενιών, νεκροί και αγέννητοι. Και τραγουδούν μαζί μας, μέσα από τη ψυχή που μας άφησαν κληρονομιά: “Τη Μανούλα μας για πάντα, μιτσιοί μιάλοι καρτερούμεν, για να μας σφιχταγκαλιάσει, τζιαι να νεκραναστηθούμεν…”