"Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ κοιτάς τ’ αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς"
Αναμφίβολα η Ελλάδα περνάει, εδώ και καιρό, τις πιο κρίσιμες στιγμές της νεότερής μας ιστορίας. Η 12η Φεβρουαρίου και η ψήφιση του νέου Μνημονίου θα αποτελέσει ίσως την καταδίκη της χώρας μας στις ορέξεις των δήμιων του ΔΝΤ, της Μέρκελ και των δοσιλόγων τους. Η μείωση του κατωτάτου μισθού, που θα οδηγήσει περισσότερους Έλληνες στη φτώχεια, το ξεπούλημα της αξιοπρέπειας του λαού και η κοροϊδία ότι τα νέα μέτρα είναι η λύση για την αποφυγή της χρεοκοπίας, αποδεικνύουν την πραγματική κατάσταση της μάνας Ελλάδας. Ουσιαστικά, αυτό που συζήτησαν στη βουλή "των Ελλήνων", οι εκπρόσωποι του λαού, όλη τη μέρα, είναι ξεκάθαρα το ξεπούλημα του ελληνικού λαού και της αξιοπρέπειας του.
Η κοινωνική αναταραχή που επικράτησε και επικρατεί, δεν φαίνεται να πτοεί τους πλείστους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας, της Δημοκρατικής Συμμαχίας και τους κυρίους Βορίδη και Γεωργιάδη του "πατριωτικού" ΛΑΟΣ, που ακολούθησαν αυτό που απαιτεί η αληθινή τους ιδιότητα. Έσπρωξαν το λαό της Ελλάδας στο έλεος της καταστροφής και της φτώχειας, κατάφεραν να πουλήσουν τους νέους της χώρας, οι οποίοι στην ήδη επαναλαμβανόμενη ιστορία, ετοιμάζονται, χωρίς άλλη επιλογή, να γευτούν το ψωμί της ξενιτιάς. Η νέα δανειακή σύμβαση, που υπερψηφίστηκε, μπορεί να χαρακτηριστεί ως το βήμα πριν την κατάρρευση, αφού στο τούνελ που λέγεται ελληνική κρίση δεν φαίνεται να υπάρχει φως.
Η φλεγόμενη Αθήνα, η επεισοδιακή Θεσσαλονίκη και οι κινητοποιήσεις στις άλλες πόλεις, θα είναι τα εξώφυλλα στις εφημερίδες της Δευτέρας και οι δεκάδες πυρκαγιές στο κέντρο της πρωτεύουσας, θα μας θυμίσουν τι αληθινά συμβαίνει στην Ελλάδα μας. Οι χιλιάδες λαού που κατέβηκαν στο δρόμο το απόγευμα της Κυριακής, για ακόμα μια φορά, έφυγαν με σκυμμένο κεφάλι προς το σπίτι τους, σημειώνοντας ακόμα μια ήττα. Η καταστολή των δυνάμεων ασφαλείας, που απ’ ότι φαίνεται λαμβάνουν εντολές μόνο από υψηλά ιστάμενους Ευρωπαίους, έδωσε δυναμικά το παρόν της και πλάι στα φλεγόμενα κτήρια, κατάφερε να πρωταγωνιστήσει για ακόμα μια φορά.
Εν τέλει, αυτό που μας απομένει, είναι να κατανοήσουμε πως η μόνη ελπίδα είναι ο αγώνας μέχρις εσχάτων για την ελευθερία μας. Οφείλουμε να αντισταθούμε στη νέα προδοσία και στη νέα κατοχή που υφίσταται ο ελληνικός λαός και η χώρα μας. Πρέπει να βρούμε τη διέξοδο και να κάνουμε την οργή μας πράξη έως ότου επανακτήσουμε τη λαϊκή μας κυριαρχία και την εθνική μας ανεξαρτησία (σε Ελλάδα και Κύπρο), χωρίς να ξεχνούμε πως Ελλάδα και Κύπρος είναι ένας λαός και μόνο με κοινό αγώνα θα οδηγηθούμε σε ένα πιο ελπιδοφόρο και πιο ελληνικό μέλλον.
Για ‘μας τους Κύπριους, στην (εν πολλοίς) ξεχασμένη τούτη εσχατιά του Ελληνισμού, η Ελλάδα εσήμαινε Φως. Το ιερό Φως που μας οδηγούσε σαν φάρος για να μην ξεχνούμε τον προορισμό μας. Η Ελλάδα σήμερα καίγεται. Ας φέρει τούτη η φωτιά ένα νέο φως, ένα φως ελληνικό, που θα σηματοδοτήσει μια νέα αρχή για τον Ελληνισμό…
Καλόν αγώναν Έλληνες…