Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος μ’ αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή. Προπαντός δε οι Κύπριοι, οι οποίοι βίωσαν και βιώνουν την αδικία της κατοχής εδώ και 35 χρόνια.

Νοιώθουμε λοιπόν την υποχρέωση, να εκφράσουμε την, ηθική έστω, συμπαράστασή μας στους Παλαιστινίους, οι οποίοι εδώ και 60 περίπου χρόνια επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο. Προτίμησαν παρά να συμβιβαστούν να διεξάγουν έναν αγώνα άνισο, έναν αγώνα δύσκολο και απέλπιδο, κόντρα σε όλους. Ενάντια όχι μόνο στους Ισραηλίτες, αλλά και στους “μεγάλους” που μας διοικούν οι οποίοι παρέδωσαν τη γη τους στο Ισραήλ.

Ας μην ξεχνάμε, ότι στη θέση τους μπορούσε να ήταν η δική μας γη, αφού στα σχέδια των αρχών του 20υ αι. ήταν η ίδρυση του Εβραϊκού κράτους στην Κύπρο, αλλά και στα σχέδια του Κίσσινγκερ το 1974 ήταν μεταφορά των Εβραίων στο νησί!

Οι Παλαιστίνιοι λοιπόν, μπορούν και πρέπει ν’ αποτελέσουν παράδειγμα για τον κάθε φιλελεύθερο και τον κάθε λαό που αδικήθηκε και ζητά το δίκαιο του. Και μ’ αυτό φυσικά, δεν εννοούμε τις καθημερινές αυτοκτονίες και στην επιστράτευση, αλλά τον διαρκή και περήφανο αγώνα, χωρίς υποχωρήσεις, χωρίς κανένα συμβιβασμό, χωρίς παραχωρήσεις και την πολιτική του “καλού παιδιού” που τόσα χρόνια φάνηκε ασύμφορη και ζημιογόνα. Πρέπει ν’ αποτελέσουν παράδειγμα ιδίως για ‘μας που σήμερα επιλέξαμε το “εφικτό” αντί του ευκταίου, διότι “αυτή είναι η μόνη επιλογή που έχουμε και με την πάροδο του χρόνου τα πράγματα γίνονται χειρότερα”.

Αυτό καλό θα ήταν να το δουν ιδίως οι “προοδευτικοί” του νησιού, που συμπαραστέκονται στους Παλαιστινίους αλλά οι ίδιοι, οι κατά τα άλλα επαναστάτες, προτιμούν τον συμβιβασμό και την εύκολη οδό από τον αγνό αγώνα και τη διεκδίκηση.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ