15 Ιανουαρίου 1950 – Αξιούμεν ΕΝΩΣΙΝ και ΜΟΝΟΝ ΕΝΩΣΙΝ

163404_1797586856635_1148642173_32132948_1691182_n
«Εμπρός Κύπριοι! Όλοι εις τας επάλξεις διά την μάχην του Δημοψηφίσματος διά την εθνικήν αποκατάστασίν μας. Δια την ένωσιν με την αθάνατον Μητέρα Ελλάδα. Ο δίκαιος Θεός, οστίς εδημιουργησε τον άνθρωπον διά να ζη ελεύθερος, είναι βοηθός και παραστάτης του αγώνος μας.
Ζήτω η Ένωσις»
15 Ιανουαρίου 1950 η Εκκλησία της Κύπρου διοργανώνει του περίφημο Ενωτικό Δημοψήφισμα και καλεί τον Λαό της Κύπρου να υπογράψει για την Ένωση της Κύπρου με την Μητροπολιτική Ελλάδα.
Ο πόθος των Ελλήνων της Κύπρου για την Ένωση ξεκινά από πολύ πιο παλιά και εκδηλώνεται μαζικά για πρώτη φορά από τα Οκτωβριανά του 1931 όταν έγινε εκείνη η περίφημη λαική εξέγερση ενάντια στην αποικιακή κυβέρνηση της Αγγλίας. Οι Κύπριοι δεν τα έβαλαν κάτω και στις 15 του Ιανουαρίου το 1950 υπογράφουν και επίσημα, πλέον, την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Έτσι, οι Κύπριοι δείχνουν τις προθέσεις τους οι οποίες δεν ήταν άλλες από τον διαρκή αγώνα για την επίτευξη του πόθου τους: την Ένωση με την Μάνα τους, την Μητέρα των πολιτισμών, την Ελλάδα.

Πολλές φορές βλέπουμε σε φωτογραφίες ηρωικά συνθήματα στους τοίχους και σε πανό “Την Ελλάδαν θέλομεν κι ας τρώγωμεν πέτρες”, “Ελλάς Κύπρος Ένωσις”, “Ζήτω η ΕΟΚΑ”, “Ένωσις ή Θάνατος” δείχνοντας ότι ο στόχος των Κυπρίων ήτο η Ένωση και μόνο.

Ένα ντοκουμέντο το οποίο είναι σημαντικό να θυμόμαστε τόσο εμείς αλλά πιο πολύ τα ανθενωτικά σημερινά φερέφωνα τα οποία καθυβρίζουν τον Ιερό πόθο των Κυπρίων αναφέρουμε πιο κάτω: “Οι υγιείς σοσιαλιστικές μας αρχές δεν μας εμποδίζουν αλλά περισσότερο μας επιβάλλουν στο να επιμένουμε στην ύπαρξη ενός και μόνο Εθνικού Προγράμματος για όλες τις οργανώσεις και παρατάξεις στον αγώνα για Εθνική Αποκατάσταση”. Έτσι αντιμετώπιζε το Κυπριακό τότε η Κ.Ε του ΑΚΕΛ που υπήρξαν φανατικοί υποστηρικτές του δημοψηφίσματος και της ΕΝΩΣΗΣ!

aekl enosis5

Δίνουμε πίστη στους αγώνες των προγόνων μας για το ιερό Ιδεώδες και αναζωπυρώνουμε την φλόγα της Ένωσης στης καρδιές μας. Μακριά από ξένα συμφέροντα και με ορθό πολιτικό λόγο ορθώνουμε το λάβαρο του αγώνα για Απελευθέρωση – Αυτοδιάθεση – Ένωση. Γιατί μόνο έτσι η Κύπρος θα μπορεί να είναι κατοχυρωμένη και ασφαλισμένη από ξένη παρέμβαση και θα είναι ενωμένη με την υπόλοιπη Ελλάδα όπως την θέλει η Ελληνική της Ιστορία να είναι. Σε μια ξεχασμένη επέτειο αλλά την σημαντικότερη στα χρονικά της κυπριακής ιστορίας θυμόνται οι παλιοί και μαθαίνουν οι νεότεροι τον πραγματικό πόθο και αγώνα του Λαού της Κύπρου.

Και τι θα γίνει τώρα,
θα σχίσουμε τα παλιά μας τετράδια
που ‘ταν γεμάτα χρωματιστή «Ένωση»,
θα σχίσουμε τα παλιά μας σχολικά τετράδια
που ‘ ταν γεμάτα «Ένωση» διακοσμημένη με γιασεμιά και
λεμονανθούς και μαργαρίτες,
θα σχίσουμε τα παλιά αναγνωστικά των παιδιών μας
με τις ελληνικές σημαίες,
θα πετάξουμε τ’ αγαπημένο αναμνηστικό σκουφί του Γυμνασίου
με την «Ένωση» στο γείσο,
θα πετάξουμε το χάρακά τους
και την τσάντα και τη μπάλα και το ποδήλατο
που ‘γραφαν «Ένωση»;
Αλήθεια, πέστε μου, τι θα γίνει τώρα;

Κώστας Μόντης

Leave a comment