H A.Φ.ΕΠΑΛξη μακριά από οποιουσδήποτε κομματικούς μηχανισμούς δίνει τον δικό της αγώνα. Ένα αγώνα με γνώμονα το συμφέρον των φοιτητών αλλά και ολόκληρου του Κυπριακού Ελληνισμού. Ενός Κυπριακού Ελληνισμού που χρόνια τώρα μαστιγώνεται από εξωτερικά συμφέροντα και ξενόφερτες λύσεις. Είναι στο χέρι μας πλέον, να δείξουμε έμπρακτα τον αποτροπιασμό μας στις λύσεις που προσπαθούν άλλοι να μας επιβάλουν. Να αντισταθούμε στη κομματικοποίηση του φοιτητικού κινήματος και να επιλέξουμε με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας μας και του φοιτητή. Σ’ αυτό τον αγώνα δεν χωράνε τα μικροκομματικά συμφέροντα.

Παραμένουμε πιστοί σε ιδανικά και αρχές οι οποίες για κάποιους είναι ξεπερασμένες αλλά για μας διαχρονικές. Παραμένουμε πιστοί στον αγώνα για απελευθέρωση της πατρίδας μας και επιστροφή όλων των νόμιμων προσφύγων στα σπίτια τους. Αγωνιζόμαστε για την αυτονόμηση του φοιτητικού κινήματος και απαλλαγή του από το καρκίνωμα των κομμάτων. Ένα κίνημα δυνατό και διεκδικητικό με μόνο μέλημα την επίλυση των προβλημάτων του φοιτητή. Ίσως να είμαστε για κάποιους ρομαντικοί. Η δράση μας όμως άλλα δείχνει!

Δείχνει μια ομάδα φοιτητών, μακριά από οποιουσδήποτε κομματικούς μηχανισμούς να δίνουν τον δικό τους αγώνα. Ένα αγώνα ο οποίος γίνεται με γνώμονα το συμφέρον των φοιτητών αλλά και ολόκληρου του Κυπριακού Ελληνισμού. Ενός Κυπριακού Ελληνισμού που χρόνια τώρα μαστιγώνεται από εξωτερικά συμφέροντα και ξενόφερτες λύσεις. Είναι στο χέρι μας πλέον, να δείξουμε έμπρακτα τον αποτροπιασμό μας για τις απαράδεκτες λύσεις που προσπαθούν άλλοι να μας επιβάλουν.

Αν και οι καιροί που διερχόμαστε είναι πολύ κρίσιμοι, ιδίως για το εθνικό θέμα, εμείς έχουμε συνηθίσει σε δυσκολίες, εμπόδια και αναποδιές. Το κοινό μας όραμα, να δούμε ξανα την γαλανόλευκη να κυματίζει ελεύθερη στο κάστρο της Κερύνειας, είναι αυτό που μας ενώνει. Πιστή σε ιδανικά και αρχές δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα των ηρώων μας, πιστοί στον όρκο που έδωσαν εκείνοι όταν μυήθηκαν στην ΕΟΚΑ, πιστοί στον όρκο που έδιναν οι συνομήλικοί μας Αθηναίοι πριν 2.500 χρόνια, να αγωνιστούν για την πατρίδα «και μόνοι και μετά πολλών»

‎”…Ωστόσο εγω θα επιμένω να λέω την ελευθερία
ελευθερία το φόνο φόνο την ενοχη ενοχη μ’ ένα πείσμα τρελου που σκαλίζει
στον τοίχο τ’ όνομά-του με τα νύχια…”