Έξι χρόνια μετά. Η μνήμη πίσω, στον δακρυσμένο Τάσσο που ζητούσε από τους πολίτες ν’ απορρίψουν ένα σχέδιο που θα νομιμοποιούσε τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής του νησιού μας. Η μνήμη πίσω στον φλογερό Γιατρό που ζητούσε πιο έφηβος από ποτέ, ο λαός ν’ απορρίψει ένα σχέδιο που θα έκανε την Τουρκία κυρίαρχο στο νησί.  Η μνήμη πίσω στους ρομαντικούς μαθητές που με μια σημαία κατέκλυζαν τους δρόμους απαιτώντας από τον κάθε ψηφοφόρο την απόρριψη ενός σχεδίου που θα κατέστρεφε πολιτικά και οικονομικά και θα διαιώνιζε τον φανατισμό με κίνδυνο πολέμου στο νησί στο οποίο θα μεγάλωναν!

Έξι χρόνια μετά… Τριανταέξι χρόνια μετά! Ακόμα υπό κατοχή. Ακόμα μαυροφορεμένες μάνες. Ακόμα αντικατοχικές, ακόμα αγώνες… Πάντως εμείς δεν είμαστε πρόθυμοι να ξεγράψουμε γεγονότα και αγώνες! Και κυρίως δεν είμαστε πρόθυμοι να το κάνουμε με την υπογραφή μας!

Για άλλους επιτυχία θα ήταν η εκλογή Ταλάτ. Για τους ίδιους η παραμονή 50.000 εποίκων. Για τους ίδιους η εκ περιτροπής προεδρία. Για τους ίδιους η ομοσπονδία! Για ‘μας τίποτα λιγότερο από την απελευθέρωση. Τίποτα λιγότερο από τη δικαίωση των αγώνων των προγόνων μας!

Εμείς θα είμαστε πάλι εκεί όταν χρειαστεί. Με τη μορφή του Τάσσου, με τη μορφή του Λυσσαρίδη, με τη μορφή του νέου μαθητή με τη σημαία στο χέρι. Με τη μορφή του Κυπρίου που δεν ξέχασε, που ακόμα αγωνίζεται, που διεκδικεί και δεν υποχωρεί!

Καλόν αγώναν, καλή λευτεριά!