Γεια σας παλιοί συμμαθηταί! Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει έναν χαμένο αδελφό, έναν παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφορία, ας πάρει μονοπάτια να βρεί τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτερία…

5 Δεκεμβρίου 1955

Μ’ αυτά τα λόγια, ο μαθητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης, αποχαιρετούσαι τους φίλους και συμμαθητές του καθώς είχε αποφασήσει να διαβεί το δρόμο της φωτίας. Ήταν μόλις 17 χρονό, όταν το νεαρό παληκάρι απο την Πάφο έβλεπε για τελευταία φορά το χώμα της γής που τόσο είχε αγάπησει. Το χώμα το οποίο θα σκέπαζε  απο εκείνη την μέρα το κορμί του αλλά όχι την φλόγα της ψυχής του. Στις 25 Φεβρουαρίου 1957 κατηγορήθηκε για μεταφορά πυροβόλου όπλου (bren-gun), αψηφώντας τις επιπτώσεις παραδέχτηκε ενοχή και καταδικάστηκε σε θάνατο.

Της καταδίκης ακολούθησαν πολλές διαμαρτυρίες τόσο από την Κύπρο όσο και από το εξωτερικό. Εγινε αίτηση χάριτος προς τη βασίλισσα των Αγγλων κατακτητών, αλλά στην “τρυφερή” καρδιά της 30χρονης μητέρας και βασίλισσας δε βρέθηκε εκείνο το ίχνος ανθρωπιάς που χρειαζόταν για να δώσει χάριν. Ετσι ο Ευαγόρας περήφανα και με όρθιο το κεφάλι οδηγήθηκε στην αγχόνη των Άγγλων κατακτητών. Απαγχονίσθηκε στις 13 Μαρτίου του 1958 τα μεσάνυχτα, την μέρα που άνοιξε για αυτόν διάπλατα η πύλη των ηρώων, τοποθετόντας τον στο θρόνο, δίπλα απο όλους όσους έχουν θυσιαστεί ” υπερ πίστεως και πατρίδος .