1η Οκτωβρίου 2017 – Μέρα προβληματισμού και οι αμετακίνητοι στόχοι μας

Η 1η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως η μέρα εορτασμού της Κυπριακής ανεξαρτησίας, όπως προέκυψε μετά από τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου. Οι συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου έγιναν αποδεκτές από την Ελλαδική και Κυπριακή ηγεσία καθώς και από την Βρετανική και Τουρκική μετά από προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, αφού το θέμα αυτοδιάθεσης του Κυπριακού λαού και Ένωσης με την Ελλάδα είχε τεθεί πλέον πιο δυναμικά από ποτέ με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. Οι συμφωνίες τερμάτισαν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και έβαλαν την Κύπρο σε μια νέα φάση, την οποία όμως το σύνολο του Κυπριακού Ελληνισμού αποδέκτηκε ως μεταβατικό στάδιο προς τον τελικό στόχο, την Ένωση.

Η Τουρκική επεκτατική πολιτική όμως, σε συνδυασμό με τραγικά λάθη και μικροπολιτικές σκοπιμότητες της ηγεσίας της δικής μας πλευράς, οδήγησε την κατάσταση στην Κύπρο στο σημείο όπου η ανεξαρτησία του ΄60 εκλαμβάνεται σαν μεταβατικό στάδιο της ομοσπονδοποίησης της Κύπρου (με τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της Τουρκικής κατοχής και ό,τι άλλο συνεπάγεται) και εν τέλη τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου από την Τουρκία. Βέβαια, όπως διατυπώνει και η Τουρκική στρατηγική, πρώτη προϋπόθεση αποτελεί η εγκατάλειψη του αιτήματος της Ένωσης από τους Έλληνες της Κύπρου.

Και φτάνουμε στο σήμερα! Η εγκατάλειψη του αιτήματος της Ένωσης από την πλευρά μας, υλοποίησε εν μέρει το πρωτο στάδιο της Τουρκικής στρατηγικής στην Κύπρο, ενώ έθρεψε τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας. Στις σημερινές προσπάθειες λύσης του Κυπριακού, σαφώς και η διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελεί απαραβίαστη γραμμή, αφού η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα νομικά μας όπλα. Ωστόσο για εμάς, λύση και δικαίωση για την Κύπρο θα έλθει μόνο μετά την εκπλήρωση του προαιώνιου εθνικού μας πόθου. Για εμάς ο στρατηγικός στόχος στο πλαίσιο της Απελευθέρωσης και της επίλυσης του Κυπριακού παραμένει η Ένωση με τη μητέρα Ελλάδα. Το όραμα του Ευαγόρα, του Γρηγόρη, του Μάτση, του Πετράκη και τόσων άλλων ηρώων που πότισαν το δέντρο της λευτεριάς με το αίμα τους, είναι η πιο δίκαιη και αληθινή λύση του Κυπριακού.

Η εθνική μας αποκατάσταση λοιπόν, ακόμα και αν δεν το θέλει η Τουρκία, ακόμα και αν μικροπολιτικές σκοπιμότητες ορισμένων της “δικής μας πλευράς” θέλουν να την βαφτίζουν “ουτοπική”, “ακραία” κλπ. οφείλει να παραμένει ο σταθερός μας στόχος!

Γραφείο Τύπου Ανεξάρτητης Φοιτητικής ΕΠΑΛΞΗΣ Πανεπιστημίου Κύπρου, 1/10/2017

 

Leave a comment