Bobby Sands : Γροθιά στην “πολιτισμένη” Βρετανία!

Συμπληρώνονται σήμερα 30 χρόνια από τον θάνατο του ιρλανδού αγωνιστή, μέλους του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA), Bobby Sands. Ο Bobby Sands κρατούμενος στην πτέρυγα Η’ του Long Kesh ξεκινά μαζί με άλλους συγκρατούμενούς του Ιρλανδούς απεργία πείνας και ξεκινά πρώτος, ούτως ώστε να μην πεθάνουν όλοι μαζικά και να χαθεί η δυναμική της απεργίας. Αρθρογραφεί σε χαρτί τουαλέτας και τις πρώτες 17 μέρες της απεργίας κρατά ημερολόγιο στο οποίο καταγράφει τις σκέψεις του. Είναι φανερό απ’ τα γραφόμενά του: Ο θάνατός δεν τον φοβίζει. Θυμίζει τον δικό μας, Αντρέα Δημητρίου: “Δεν με φοβίζει ο θάνατος γιατί η ζωή είναι περιττή μέσα στη σκλαβιά”.

Γράφει στο ημερολόγιό του: “Πιστεύω και αγωνίζομαι για το ιερό δικαίωμα του ιρλανδικού έθνους να ζήσει ελεύθερο και ανεξάρτητο, για το δικαίωμα κάθε Ιρλανδού και Ιρλανδέζας να το διεκδικήσουν με ένοπλο αγώνα. Γι’ αυτό με φυλάκισαν, με βασάνισαν και βρίσκομαι τώρα στο κελλί μου γυμνός. Στο βασανισμένο μου μυαλό κυριαρχεί η σκέψη ότι στην Ιρλανδία ειρήνη δεν θα υπάρξει ώσπου οι ξένοι Βρετανοί τύραννοι να πάρουν πόδι απ’ εδώ αφήνοντας τον ιρλανδικό λαό, σαν ενιαίο σύνολο, να κανονίζει τις δικές του υποθέσεις, να καθορίζει λεύτερος τα πεπρωμένα του, λεύτερος στο μυαλό και το σώμα, ξέχωρος κι ανεξάρτητος στις ιδιαιτερότητές του, τις φυσικές, πολιτιστικές και οικονομικές.”

Ο Bobby Sands πρέπει ν’ αποτελέσει παράδειγμα για τον κάθε καταπιεσμένο, τον κάθε αδικημένο, τον κάθε άνθρωπο αγωνιστή και επαναστάτη.

“Η εκδίκησή μας θα είναι το γέλιο των παιδιών μας” – Μπόμπυ Σαντς

Leave a comment